Zalantzarik gabe, Covid-19k gure bizitzak eta errutinak aldatu zituen 2020ko martxoan. Mundua gelditu egin zen eta hainbat asmo eta asmo bertan behera geratu ziren. Trueba Ikastetxean bagenuen bat oso berezia apirilean ospatzeko prestatua, baina ezin izan zen burutu. 2019-20 ikasturteko Batxilergoko ikasleentzako Graduazio Gala zen, eta azkenean, ia bi urte geroago, haietako askorekin gozatu ahal izan dugu.

Elkarrizketa honetan, egoera hori lehen pertsonan bizi izan zuten bi ikasleren iritziak bilduko ditugu, selektibitatea etxetik nola prestatu zuten, orduan eskola-etaparen amaiera nola ospatu zuten eta “Colera itzultzea” zer izan den beraientzat kasu berezi honetan.

• Nola bizi izan duzu konfinamendua zuretzat hain garrantzitsua den garai akademikoan?

Konfinamendua oso garai gogorra izan zen, inork ez genekielako noiz amaituko zen eta, batez ere, noiz besarkatuko genituen gure maiteak. Nire ikuspuntutik, ikasle gisa, nahiko gogorra izan zen, dena oso monotonoa eta argia egiten zitzaidan, ezin nuen bestelako jarduerarik egin ordenagailutik kanpo, ezin baitzen kalera atera.

Errutina eskolara “joatea” zen, ondoren irakasleek bidaltzen zizkiguten lanak egitea eta, azkenik, selektibitaterako ikastea, horrela egunez egun. Gainera, selektibitatea egin behar genuen urtea zela kontuan hartuta, azterketekin zer gertatuko zen jakiteko urduritasuna pil-pilean zegoen. Denok pentsatzen genuen: datorren urtean zer egingo dugu selektibitatean? Azterketak erraztuko dizkigute? Dena usteak ziren. Hala ere, eguna iritsi zen eta, egia esan, nahiko erraztu zizkiguten.

• Zaila izan al zen eskolak online jarraitzea?

Konfinamendua iritsi zen eta inor ez zegoen prestatuta eskolak online emateko. Egia da Trueba Ikastetxeak, Espainian gero eta kasu gehiago zeudenez, aurrea hartu ziela eta, konfinatu aurretik, nola jarraituko genituen azaldu zigutela. Izan ere, konfinatu egin gintuzten, eta irakasleek, argi eta garbi online eskolak ematen esperientzia gutxi zutenez, antolatzen eta eskolak ematen jakin zuten. Beraz, zaila ez zen izan dena antolatuta zegoelako, dena nahiko arraroa egiten zitzaigun gauza bakarra, ez baikenuen inoiz egin. Baina hilabeteak joan ziren, eta bai irakasleek bai ikasleek praktika dezente hartu zuten.

• Nola prestatu duzu selektibitatea etxetik?

Online eskolak eta bidaltzen zizkiguten zereginak amaitu ondoren, selektibitateko azterketetarako ikasten hasi nintzen. Ikastaroaren ia erdia aurrez aurre egin genuenez, oso lagungarria izan zen hori, orokorrean emandako gai-zerrendaren zati bat baikenuen, nahiz eta beste gauza asko falta ziren. Falta zena, eta online azaldu zena, ez zen zaila izan ulertzen, agian pixka bat, ez baikinen ohituta irakasleen azalpenak pantaila baten bidez jasotzera.

Denbora tarte horretan, irakasleen laguntza ezinbestekoa izan zen azterketak prestatzeko; izan ere, arratsaldean zehar zalantzarik izanez gero, online eskola bat adosten zenuen (kontuan hartuta denok etxean geundela) eta behar zen guztia azaltzen zitzaizun. Laburbilduz, ez zen zaila izan etxetik prestatzea, irakasleek laguntza azkar ematen zigutelako behar izanez gero.

• Zer zen faltan sentitzen zenuena?

Online eskoletan, faltan sumatzen nuen, denek bezala, irakasleekin eta nire ikaskideekin harreman zuzena izatea, beraz, presentzialtasuna. Izan ere, online eskoletan bakarrik sentitzen zinen eta, askotan, zaila zen irakaslearekin ulertzea, eta horrek nahasmen ugari sortzen zituen. Urduritasuna, apunteak eta emaitzak lankideekin in situ partekatzea izan zen gehien faltan bota nuena.

• Garrantzitsua al zen zuretzat “graduazio” gala?

Jakina. Egin ez zuenez, oraindik Truebaren parte zela sentitzen zuen, unibertsitatean bi urte zeramatzan arren. Beraz, hori egin ondoren, pena pixka batekin, sentitzen dut behin betiko amaitu zela eskola-etapa. Gala ez zen funtsezkoa 2019an, baina, zalantzarik gabe, pozten naiz 2021ean egin izanaz. Izan ere, nire ustez, askoz ere bereziagoa izan zen, selektibitatetik harremanetan egon ez ziren lagun eta irakasleekin topo egiteko aitzakia ona baita.

• Zer suposatu zuen espero zenuten bezala ezin ospatzeak?

COVID-19ak hainbat ekitaldi egitea eragotzi du, gure kasuan 2019-2020 promozioaren gala. Desengainu handia hartu genuen, oso tristea izan zen guztiontzat, ikasturte osoan antolatzen baikenuen, eta ilusio handia egiten zigun familia eta lagunak elkartzeak, gure eskola-etaparen amaiera merezi zuen bezala ospatzeko. Baina aurten, 2021ean, lortu dugu, nahiz eta gaur egun ere COVIDek hor jarraitzen duen.

Selektibitatea amaitzean, uztailean, uste dut guztion izenean ari naizela esaten dudanean atseden hartzea eta uda ahalik eta hobekien aprobetxatzea besterik ez genuela pentsatzen, garai hartako osasun-egoera ikusita. Ekitaldi bat egiteko ia 50 pertsona antolatzea, online gala bat bezala, nekagarria da, eta lehen esan dudan bezala, nahiko nekatuta eta aseta geunden selektibitatearekin.

• Zerbait berezia egin zenuten, online formatuan izan arren, haren ordez?

Inola ere ez. Hainbesteraino hunkitu gintuen konfinatzeak, ikasturte amaierako bidaia prestatu izanak eta gero ez joateak, graduazio-dantza prestatzeak gero egin ahal izan ez zedin, non ezer ez egitea erabaki baikenuen. Egia esan, une hartan, gogaituta eta frustratuta sentitzen ginen egoera guztiarekin. Urte horretan graduaziorik gabe geratu ginen, egoerak eskatzen zuen bezala agur esan gabe ia hazi ginen tokiari, besteak beste. 2019 -2020 promozioko ikasleok oso egoera atipikoa bizi izan dugu, eta ez dugu inoiz ahaztuko, baita gala unibertsitatea hasi eta ia bi urtera egin genuela ere.

Gala hau oso berezia izan da, ikaskide eta irakasle ohiekin egunean jartzeko modu polita. Ni, berriz, morriñoago sentiarazi ninduena, bizi izandako une onak gogoratzen hasi ginen, asko izan baitziren. Zortea izan nuen azken urteotan jende bikainarekin, bai ikasleekin bai irakasleekin, eta hori faltan sumatzen da, zalantzarik gabe.

• Zure etapa bertan amaitu ondoren, eskolara itzultzea, ospatu ezin izan zenuten Gala egiteko, zer sentsazio eragin zizuen? Zerk egin zizun ilusio handiena? Ba al zenuen egun handi horretarako desio berezirik?

Eskolara iritsi eta “promozioa 2019-2020” ikusi nuenean, zirrara handia eragin zidan, denbora asko igaro zela ematen baitzuen, eta, gainera, nolabaiteko nostalgia sentitu nuen. Gainera, nire lankide asko iristen hasi zirenean ere zirrara eragin zidan horrek, aspaldian ez bainituen ikusi eta aldaketa handiak nabaritu nituen. Gauza asko aldatu dira Trueban egon ginen azken egunetik. Gure pentsamoldea erabat aldatu da, gure etorkizuneko helburuak bezala. Eskolara itzultzeak sentsazio gazi-gozoa eman dit. Batetik, zein azkar igaro den denbora eta zein azkar heldu garen. Eta, bestetik, ikaskide guztiak ikustea eta bakoitza lasterketa bat egiten ari dela ikustea, gustura eta oso pozik dagoen gradu bat, harrigarria da. Egun hura ospakizun, sentimendu eta elkartze eguna izatea espero nuen. Beraz, egun hori beti gogoratuko dudan bat izatea nahi nuen.

Trueba Ikastetxean badakigu egoera hori bizi behar izan zuten ikasle guztiak oso identifikatuta sentituko direla ikaskide horien hitzekin eta sentsazioekin. Konfinamendua bezalako egoera berezi batean saiatu ziren guztia eskertzea besterik ez zaigu geratzen, eta eskolatik kanpoko etapa berri hau ahalik eta zoriontsuena izatea nahi dugu.